Hindi ko ma-describe ang feeling. Siguro eto rin ang naramdaman ni Mama noon kaya sya nag-suicide. Anyway, di ako mag-suicide. Wala akong gagawing masama. Sa sobrang sakit ay di ako maka-iyak. Syet talaga. Kung bakit naman kung kelan ako depressed ako sa pag-aapply ay saka ko pa malalaman. Paksyet. Paksyet. Paksyet. Ang tanga tanga. Sana masmaaga kong nalaman. Grrr.. Haayy buhayyyy.. :(
Di ako lalabas. Bukas babangon ako at magiging okay ako. Pramis. Pakyu.
Tama na ang aking kabaliwan. Tatapusin ko dito sa post kong ito.
Kanta muna ako..
Oh! Carol, I am but a fool,
Darling I love you tho' you treat me cruel,
You hurt me and you made me cry
But if you leave me I will surely die...
No comments:
Post a Comment